Pauwi Na Ko Part 1-4

Pauwi Na Ako...

by AiTenshi

email: ai_tenshi@rocketmail.com

Part 1

Simple lang ang pangarap ko. Yung magkaroon ako ng isang tahanang uuwian, sasalubungin ka ng nanay at tatay mo o kaya ng mga kapatid mo. Tapos itatanong nila sa sa iyo kung "kumain ka na ba?", "kumusta ang lakad mo?" o " saan ka galing".. Isang masayang pamilya na uuwian ko sa mga oras na wala akong ibang masandalan..Simpleng pangarap lamang ito na nabubuhay sa loob ng isipan ko dahil para sa akin na lumaki sa bahay ampunan, ang mga ganitong bagay ay mananatiling isang pangarap lamang..

Ako si Louie, 4 na taong gulang daw ako noong mapadpad ako dito sa bahay ampunan. Halos dito na ako lumaki at nag kaisip. Ngayon ay 19 years old na ako. 5'10" ang height, physically fit ang katawan. May abs pero hindi ganoong kadevelop (pinag malaki ko pa talaga hehe) aminado naman ako na nadevelop lang ang katawan ko dahil sa mabibigat na trabaho dito sa bahay ampunan. Maputi at makinis ang aking balat, medjo chinito at singkit na bilugan ang aking mga mata. Naniwala ako na namana ko ito sa aking ama at nag papasalamat ako sa kanya dahil lumaki akong tisoy hehe.. Alam nyo ba na kapag nag lalakad ako sa labas ay hindi nila naiisip na nakatira ako sa bahay ampunan. Dahil sa kutis at itsura ko daw ay para akong isang anak mayaman na naka tira sa isang magarbong tahanan. Pero akala lang nila yun. Kung alam lang nila na taga sibak ako ng kahoy at taga igib ng tubig doon ay hindi na nila iisipin pa ang ganoong bagay..

Ngayon ay nasa wastong edad na ako. Kayat pinayagan na akong tumayo sa sariling kong mga paa. Ganun naman talaga sa mga bahay ampunan, kapag sapit mo ng 18 anyos ay hahayaan ka nilang pumili ng landas na gusto mong tahakin. At ganoon nga ang mangyayari sa akin. Mahirap para sa akin ang umalis at iwan ang mga taong naging bahagi ng buhay ko. Yung mga taong itinuring kong kapatid. Kaya naging malaking pag subok at pahirap sa akin ang pag lisan ko sa tahanang humubog sa akin upang maging isang mabuting tao..

"Kuya Louie, aalis ka na ba? Iiwan mo na kami?" ang tanong ng mga batang halos itinuring ko nang kapatid.

"hmmmm, oo.. Mag papakabait kayo dito ha. Lagi kayong mag tutulungan. Wag matigas ang ulo.  Balang araw mag kikita ulit tayo at doon ay hindi na tayo mag hihiwalay pa. Mamiss ko kayo..Mahal na mahal ko kayong lahat.."

Bumuhos ang luha sa aking pamamaalam. Ito ang pinaka mahirap na parte ng aking pag lisan. Ayokong nakikitang tumatangis at lumuluha ang mga taong mahal ko. Pero kailangan kong maging matatag kayat pilit kong nilakasan ang loob ko. Pinipigil ko ang aking pag iyak sa kabila ng sakit at kirot na namumuo sa aking dibdib. Nag huhumiyaw ito sa sobrang sakit.. Kaya naman dali dali akong sumakay ng jeep patungo sa sakayan ng bus na mag dadala sa akin sa isang malaking siyudad na kahit sa panaginip ay hindi ko pa napuntahan..

Dala ko ang aking knapsack laman nito ay ilang mga personal kong gamit. Kaunting pera at ang isang papel na nag lalaman ng address ng pupuntahan kong bahay. Walang katiyakan ang bawat hakbang na aking tatahakin. Alam kong mula dito sa kinatatayuan ko ay matututo na akong sumugal at tumaya sa hamon ng buhay. Habang papalapit ako sa bus na aking sasakyan ay isang malalim na buntong hininga ang aking pinaka walan. "haaaaaahhhh" sabay panhik sa hagdanan ng bus. Doon ako naupo sa may gawing bintana upang mapag masdan kong mabuti ang mga tanawin sa daan.

"tol may katabi ka?" ang tanong ng isang lalaking kakasakay lang

"w-wala bro." ang sabi ko

"cge tabi nalang tayo." ang sabi nya.

"c-cge bro" sabi ko

Tumingin siya sa akin tila nang uusisa. "mukhang malayo ang lakad mo ah."

"oo tol, patungo ako sa siyudad para doon mag hanap ng trabaho. Bagong buhay na rin. Saka kung palarin ay makapag aral ng kolehiyo. Hehe" ang sabi ko

"bagong buhay? Medjo malalim yata iyon ahh." ang sabi nya..

"ahh galing kasi ako sa bahay ampunan. Doon ako lumaki..ngayon ay pinayagan na akong tumayo sa sarili kong paa." ang sabi ko. "ikaw saan ka pupunta?"

"ahhh, mainam yan para maging matatag ka. Sa siyudad din ako papunta. Nag babaka sakali akong mabago ang buhay ko doon." ang sabi nya "Ako nga pala si Alfred"

"ahhh, ako si Louie" ang sabi ko sabay abot ng aking kanang kamay.

Halos nalibang ako sa pakikipag kwentuhan kay Alfred. Napag alaman ko na doon din pala siya pupunta sa lugar na tatahakin ko. At isa iyon sa kina tuwa ko dahil may makakasama ako. Lumaki si Alfred sa isang mahirap na pamilya. Kaya napilitan siyang makipag sapalaran doon sa siyudad para makatulong naman siya sa pamilya nya. 21 anyos na siya. At kung susumahin ay nasa 5"11' ang height nya. Makinis at mamula mula ang kulay ng kanyang balat. Mala adonis ang kanya itsura. Paniguradong papasa siyang isang action star o isang modelo sa mga fashion show.

Makalipas ang ilang oras na byahe ay nakaramdam ako ng antok. Pinikit ko muna ang aking mga mata at inirelax ko ang aking isip. Pilit kong inalis ang nga negatibong kaisipan sa aking ulo. Tumingin ako kay Alfred at nakitang kong tulog na pala ito. Naka halukipkip ang kayang kamay sa kanyang katawan at tila ginaw na ginaw. Medjo naawa ako sa kalagayan nya kaya kinuha ko ang isang extrang sweter sa aking bag at ikinumot ko ito sa kanya at pinikit ko na rin ang aking mga mata..

Hindi ko na namalayan ang pag daloy ng oras..

"Tol, gising. Nandito na tayo sa siyudad" ang sabi ni Alfred

Eksato alas 6 ng hapon kami narating dito. Masakit ang ulo at katawan ko sa sobrang haba at tagal ng byahe. Rinig na rinig ko ang maingay at busy na kalsada ng siyudad. Mga busina ng bus at jeep.  ibang iba ito sa nakasanayan kong buhay sa bukid. Agad kong kinuha ang dala kong mga gamit at dali dali kaming bumaba ni Alfred. Hindi ko maiwasang mamangha sa aking nakikita. Nag lalakihan ang mga gusali, at nag kikislapan ang mga maliliwanag na ilaw ang daming taong nag mamadali sa pag lakad.

"welcome sa buhay siyudad tol" ang sabi ni Alfred

"haha, salamat. Medjo naninibago yata ako." ang sabi ko

"haha sa una lang iyan. Masasanay ka rin. Pangalawang beses ko palang naka punta dito kaya medjo pamilyar na sakin ng kaunti" ang sabi nya.

"oo nga eh. Saan saan pa at makaka adjust din ako." ang sabi ko habang lumilinga linga sa aking paligid.

"halika na tol, nahanapin na natin ang lugar na pwede natin tuluyan." ang sabi nya. Sabay hawak sa aking kamay.

Inabot ko sa kanya ang address na naka sulat sa isang papel. Ito yung bigay ng may ari ng ampunan. Matutulungan daw ako ng tao na ito. Kaya naman dali dali kaming sumakay ng jeep at nag tanong tanong kung saan ito matatagpuan. Ilang oras pa ang lumipas at nakarating kami isang may kalumaang building. (hindi naman ito lumang luma. Maayos naman kung titingnan). Pumasok kami sa loob at pinag tanong ko ang pangalang Mr. Jose Amante. Napag alaman namin na siya pala ang may ari ng building na ito at ito pala ay isang apartment building.

"ako nga si Jose Amante. Ikaw ba ang galing sa St. Vincent Homes?" ang tanong nya

"opo sir. Binigay po sakin ng may ari ang address nyo dahil matutulungan nyo daw po ako" ang sabi ko

"yes, matutulungan kita, pero sa tirahan lamang. Ibibigay ko sayo ng libre ang isang kwarto doon sa taas. Pero ang kapalit noon ay tutulong ka dito sa building pag may libreng oras ka. Bukod pa dito ay kinakailangan mo din mag hanap ng trabaho sa labas." ang sabi nya habang umaakyat kami sa 3rd floor ng naturang building.

"maraming salamat po sir. Hayaan nyo po at susuklian namin ang kabutihan nyo" ang sabi ko

"ayos lang iyon. Naalala ko tuloy noong unang beses din ako dito sa siyudad. Halos mamatay ako sa gutom noong mga oras na iyon." ang sabi niya.

"asan po ang pamilya nyo sir?" ang tanong ni Alfred

"ang totoo nun ay wala akong pamilya. Doon din ako lumaki sa St. Vincent Homes kaya malalapit ang puso ko sa mga tao doon" ang sabi ni mr. Amante

"Ahhh..Kaya naman pala mabait sya sa mga katulad ko dahil galing din pala siya doon sa bahay ampunan na pinangalingan ko" ang sabi ko sa aking sarili..

"eto ang kwarto. Maayos dito. May isang kama pang dalawahan. May isang electricfan at may lutuan.. May Cr din kaso ay hindi pa yta nalilinis. Kayo na ang bahalang dumiskarte dito. Kung may kailangan kayo ay tawagan nyo lang ako sa number na ito" ang sabi ni Mr.Amante.

"maraming maraming salamat po sir. Tatanawin ko po itong isang malaking utang na loob" nag sabi ko sabay akap sa kanya..

"wala iyon iho. Pamilya tayo dito. Sige aalis na ako" ang sabi nya

Nag paalam kami kay mr. Amante. Laking tuwa namin ni Alfred dahil may tumulong sa amin para maka hanap ng titirhan. Isa ito sa bagay na labis naming pinag pasalamat sa Diyos.

"buti nalang tol, nakilala kita" ang sabi Alfred

Natawa ako " hahaha bakit mo naman nasabi yan?"

Natawa rin siya "hahaha kasi akalain mo iyon nakalibre pa ako ng bahay haha"

Nangiti naman ako "buti nalang nandyan ka dahil may kasama ako. Siguro kung wala malamang ay naka nga nga parin ako sa kalsada hanggang ngayon."

Hindi nya maiwasan ang mapangiti habang abala ito sa pag aayos ng kanyang gamit. Napansin kong marami siyang dalang libro. Mga ingles ang pamagat nito. Hindi ko tuloy mapigilang mag tanong sa kanya.

"mahilig ka pala mag basa ng libro? Astig ang kakapal ah at ingles pa" ang biro ko

"ahh hehe oo, bata palang ako ay nag babasa na ako. Hilig ko talaga to. Gusto mo itry. Eto oh" sabay abot ng isang librong di kakapalan.

"ahehe. Di na tol. Baka dumugo pa ang ilong ko dyan eh. Ingles eh. Hahaha" ang biro ko

Sabay kaming nag tawanan habang nag aayos ng gamit. Ilang oras palang kaming mag kakilala ay parang kapalagayan na kami agad ng loob. Pag katapos namin mag ayos ng gamit ay naka ramdam na kami ng gutom kaya naman bumaba kami para humanap ng makakainan sa labas ng building.

Habang nag lalakad kami ay kumakanta ito "i can be your hero baby, i can kiss away the pain, i will stand by you forever... You can take my breath away..."

Hindi ko tuloy maiwasang mapatingin sa kanya. Ewan ko lang pero nag sisimula na akong humanga sa kanya.. Bukod sa gwapo siya ay napaka buting tao pa nya. Sinakripisyo nya ang sarili nyang kaligayahan para lang mag trabaho dito para sa pamilya nya. At iyon ang labis na kinatutuwa ko sa kanya. Mag ttrabaho rin naman ako katulad nya. Kaso para ito sa sarili ko. Siya naman sa murang edad nya at pasan na nya ang pamilya nya.

"oh bakit ganyang ka makatingin sakin ha?" ang sabi nya.

"ahhhh hehe wala to. May kamukha ka kasing artista eh hahaha" ang biro ko

"hmmm akala ko nagwapuhan ka sakin eh. Wag ka mag alala mas gwapo ka sakin. Hehe.. Artista? Sino naman?" ang pang uusisa nya.

"si palito!! Hahaha" ang biro ko

"Ammfff.. Kainis ka naman tol eh"

"hahaha oh biro lang naman. To naman oh" ang sabi ko

"Ammmfff ewan ko sayo. Kumain na nga  tayo" ang aya nya

"hmm, sige po" ang sabi ko.

Kumain kami sa isang maliit na kainan malapit sa building na aming tinitirhan. Sobrang maasikaso naman talaga si Alfred dahil sya pa na nga ang umorder ng pag kain, siya pa ang nag hain para sa akin.

"bakit ang bait mo sakin?" ang tanong ko

"eh kasi mabait ka din sakin. Saka db mas matanda ako sayo kaya eto inaalagaan kita" ang sabi nya

Napangiti naman ako at nakaramdaman ng kakaibang kiliti aa kanyang sinabi. "s-salamat tol ha" ang sabi ko

"wala iyon. Oh bilisan mo na, mag aayos pa tayo ng gamit, maaga pa tayo bukas para mag hanap ng trabaho."

Dali dali kong tinapos ang aking pag kain. At bumalik kami sa apartment. Doon ay pinag patuloy namin ang pag aayos ng gamit namin. Nilinis ko na rin ang bawat sulok ng kwarto kasama na dito ang banyo at maliit na kusina. Si Alfred naman ay abala sa pag pagpag ng kama at pag punas sa sahig.. Matapos namin malinis ang lahat ng kalat ay nag paalam akong maliligo muna. Inabutan nya ako ng extrang shampoo at sabon.

"eh extrang toothbrush meron?hehe" ang tanong ko.

"hahaha.. Ginawa mo naman akong tindahan tol eh." ang sabi nya. Maya maya nag halungkat ito bag nya. "swerte mo oh. May free na toothbrush itong colgate na toothpaste o eto gamitin mo tol"

"hehe. Salamat tol." sabay pasok sa cr. Nag hubad ako ng damit pati na rin brief at tumapat ako sa valve ng shower. Ang lamig ng tubig. Damang dama ko ang lagas las nito sa aking katawan.

"tok, tok" ang narinig kong katok sa pintuan ng cr.

"tol, pasabay na ako. Ayos lang ba?" ang sabi ni Alfred

"ahhh eh nahihiya ako tol eh" ang sabi ko

"wag kana mahiya, pareho naman tayong lalaki eh" ang sabi nya.

Wala akong nagawa kundi buksan ang pintuan ng Cr. Pumasok siya sa loob at nag alis ito ng saplot. Medjo naiilang ako dahil ngayon lang ako nakaranas ng mau kasabay maligo. Pero deadma lang ako. Direcho lang ako sa pag buhos at pag kuskos ng aking katawan. Ganoon din naman siya. Wala kaming kibuan sa loob ng cr. Kahit halin-hinan kami sa pag tapat sa valve ng shower.

Matapos ang ilang minuto natapos din kami sa paliligo. Alas 11 na pala ng hating gabi kaya nag pasya na kaming matulog. Cyempre tabi kami. Malaki naman ang kama pangdalawahan ito. Yun nga lang ay isa lng ang kumot at isa lang din ang unan..

"aw, iisa lang ang unan tol" ang sbi ni Alfred

"ok lang tol, gamitin mo na. Sanay naman akong matulog ng walang unan. Hehe minsan kasi sa bahay ampunan ang kukulang ang unan kaya braso ko nalang ang ginagamit ko. Hehe" ang sabi ko

"ganoon ba tol." humiga ito sa kama at ginamit nya ang isang unan. "higa kana tol..dito ka sa braso ko mahiga, sige na" ang sabi ni Alfred

"wag na tol, nakakahiya naman eh." ang sabi ko

Inamoy nya ang kili kili nya. "Wala naman akong amoy eh. Wag kana mahiya" ang sabi nya

Ang totoo nun ay naiilang ako dahil naka suot lamang ng boxer short si Alfred at naka hubad ito. Ako naman ay naka short at naka sout ng sandong puti.. Hindi kasi ako natutulog ng naka hubad s bahay na kinagisnan ko..

"eyyyy. Halika na. Maaga pa tayo bukas. Please." ang sabi nya na parang nanunuyo ng isang bata

"cge na nga. Bahala ka pag nangalay ka ha" ang sabi ko.

"hindi kasi. Relax ka lang" ang sabi nya

Humiga ako sa braso nya. Matigas ito at may muscles. Halatang batak siya sa gym. Ang kinis ng balat nya. Parang hindi siya naarawan. Marahil ay nasa lahi nila ang may magandang kutis. Habang naka higa ako sa braso nya ay nakikiliti ako sa buhok nya sa kili kili medjo malago ito at walang amoy.

Tahimik...

"Goodnight Louie"

"Goodnight Alfred" ang sabi ko sabay talikod sa kanya.. Pero naka unan pa rin ako sa braso nya.

Maya maya ay naramdaman ko humarap ito at umakap sa akin. Pero binale wala ko lang naman. Natulog na rin ako, dala na rin siguro ng sobrang pagod sa byahe at pag dating dito ay nag linis pa kami. Medjo mabigat na rin ang talukap ng mga mata ko..

Lumipas ang ilang oras.. Nagising ako dahil nakaramdam ako ng ginaw. Wala na pala kaming kumot. Kaya bumangon ako para ilatag muli ito sa katawan namin.. Habang inaayos ko ang aming higaan ay biglang tumihaya si Alfred. Medjo nagulat ako dahil kitang kita kong naka labas ang ulo ng ari nito sa kanyang short at ito ay tigas na tigas na. Parang may kung anong kiliti na dumaloy sa akin. Biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko.  May nag bubulong sa akin na hawakan ko ito pero pinigil ko ang sarili ko. Baka kasi magising sya at kung ano pa ang isipin nya.. Agad ko siyang kinumutan at natulog na rin ako. Pinilit kong deadmahin ang bagay na nasa isip ko. At Ito ang unang gabi ko dito sa siyudad.

Part 2

Maaga kaming nagising ni Alfred. Kumain muna kami ng almusal at wala kaming inaksayang oras. Nag apply kami ni Alfred ng trabaho. Medjo nahirapan akong makahanap ng trabaho dahil narin wala akong masyadong mataas na pinag aralan, wala rin akong sapat na experience sa trabaho. Mabuti nalang at "may itsura daw ako" kaya napasok ako bilang isang waiter at diswasher sa isang restaurant. Kung tutuusin sanay naman ako sa trabahon kusina kaya hindi mabigat sa akin ang trabahong ito..

Pag katapos kong makahanap ng trabaho, sinamahan ko naman si Alfred para mag apply. May dala itong bio-data. Humanga ako kay Alfred dahil naka tungtong pala ito ng college. Nag aaply siya sa isang hotel. Nakapasok agad ito ng trabaho doon sa house keeping department daw siya. Bukod kasi sa gwapo ito at matangkad ay nakakapag salita pa ito ng derechong ingles. Dala daw ito ng pag babasa nya ng mga libro. At labis ko siyang hinangaan..

Sa kabuuan ay masasabing ko swerte pa rin kami ni Alfred dahil hindi pa rin kami pinapabayaan ng Diyos. Lalo kaming naging close at nag tutulungan din kami sa lahat ng oras. Minsan sa gabi nalang kami nag kikita. Dahil pareho kaming may pasok sa umaga.. Minsan naman pag day off namin ay tumutulong kami kay Mr. Amante na maningil ng renta sa mga nangungupahan sa building.. Naalala ko nga pala yung unang sweldo ko bumili ako ng unan.. Hehe. Nahihiya na kasi ako kay Alfred.. At cyempre siya naman ay nag papadala ng pera sa nanay at tatay nya sa probinsya. Minsan na shoshort siya kaya ako na muna ang sumasagot sa gastos dito sa apartment..

Makalipas ang ilang buwan, isang nakakalungkot na pangyayari ang naganap. Naalis ako sa pinag ttrabahuhan kong resto dahil nag babawas daw ito ng tauhan.. Kaya naman nag hanap ulit ako ng trabaho. Si Alfred naman ang nag pasyang tumulong sa akin sa mga gastos ko habang wala pa akong nakikitang mapapasukan.

"tol, sorry talaga ha. Hayaan mo babawi ako sayo pag naka apply na ko" ang sabi ko

"Sshhh, wala iyon tol,.isa pa mahalaga ka sa akin eh" ang sabi ni Alfred

Hindi ko tuloy mapigilang mapaluha, sa buong buhay ko ngayon lang may nag pahalaga sa akin ng todo.. "salamat Alfred." ang sabi ko

"wala yon tol. Halika nga dito. Aakapin kita" ang sabi nya.

Nag akapan kami.. Halos ramdam ko ang tibok ng puso ni Alfred ng mga oras na iyon. "Mahal kita Louie" ang sabi nya

"mahal din naman kita eh, sayo lang ako kumukuha ng lakas. Hindi ko alam kung ano gagawin ko pag wala ka sa tabi ko" ang sabi ko

"sshhh, di ako mawawala ha. Pangako." ang sabi nya. Nilapit nya ang mukha ny sa akin at ginawaran nya ako ng isang halik sa labi.  ito ang unang beses na may humalik sa akin. Iba talaga ang pakiramdaman. Parang lumutang ako sa ala paap noong mga oras na iyon.

Siguro dahil sa matagal na kaming magkasama ni Alfred ay siya na ang naging lakas ko. Mas lalo pang tumibay ang samahan naming dalawa at mas lalo pa kaming naging close sa isat isa. Nandyan yung hinihintay nya akong kumain. O pinasasalubungan nya ko pag umuuwi siya. Ramdam na ramdam ko ang pag aalalaga nya sakin.. Napaka saya naming dalawa twing mag kasama kami. Pag walang masyadong ginagawa ay namamasyal kami ng magkasama sa mga mall dito sa siyudad. Walang kasing saya kapag kasama ko siya..

Pero hindi pala sa lahat ng pag kakataon ay pumapabor samin ang tadhana..

Isang araw dinapuan ng mataas na lagnat si Alfred.Hindi ito maka galaw at nanginginig ang kanyang buong katawan.

"tol, sobrang taas ng lagnat mo"

"wala ito tol, kaya ko to"

"hindi eh, iba to.. Dadalin kita sa ospital."

"wag na, wala tayong pera. Itabi mo nalang yang naipon natin ha"

"aanin ko naman to kung wala kana."

Wala man akong pera ay agad ko siyang sinugod sa ospital.  Doon ko napag alaman na Dengue pala ang naka daponh sakit sa kanya. Dala ng kagat ng lamok. Kinakailangan daw siyang salinan ng dugo. At kinakailangan ng malaking halaga. Naiyak na lamang ako dahil hindi ko alam gagawin ko noong mga oras na iyon. Ayokong nakikitang nag hihirap si Alfred. Hindi ko sya kayang pabayaan.

Maloloko na yata ako sa dami ng problema. Pero kailangan kong maging matatag. Kinakailangan kong gumawa ng paraan para gumaling si Alfred sa kahit anong paraan.. Biglang sumagi sa isip ko noong may nag abot sa akin ng isang calling card na isang regular ng costumer sa restaurant na pinag ttrabahuhan ko dati. Kaya naman dali dali ko itong hinanap at tinawagan ko ang numero. Hindi naman ako nabigo. Binigyan nya akong address ng lugar na pupuntahan ko. Wala man itong katiyakan pero wala akong ibang choice kundi subukan.. Naisip ko na walang mangyayari kung tatayo at mag mumukmok lang ako dito.

Agad kong tinungo ang address na binigay nya.. Bumulaga sa akin ang isang building na ang pangalan ay "Simple Guy. Inc" pumasok ako sa loob nito at sinalubong ako ng isang lalaki.

"mag aaply ka ba?" ang tanong nya

"opo, kaso ano ba to?" ang tanong ko

"hahaha, susme, nag punta ka dito na wala kang ideya sa papasukan mo?"

"pasiencya na po. Kailangan ko lang kasi ng mabilisang trabaho" ang paki usap ko

"videoke bar lang ito, hmmmmm, let me see." tiningnan nya ako mula ulo hanggang paa

"hmmm, perfect!!!" ang sabi nya "matangkad ka, maputi, gwapo at napaka inosente ng mukha mo" ganyan ang hinahanap namin dito. sige pwede kana mag start ngayon" ang sabi nya

Hindi ko alam kung anong uri ng trabaho itong papasukin ko. Kaba man ang bumalot sa pagkatao ko ay mas nananaig sa akin ang kagustuhan kong matulungan si Alfred.

Itutuloy

Part 3

Dinala ako sa isang kwarto. Unti unting nabuo ang kasagutan sa aking isipan. Ang lugar palang ito ay puno ng mga lalaking bayaran. Pero huli na ang lahat. Umatras man ako ay paano nalang si Alfred? Baka mapahamak siya kapag hindi agad siya nagamot. Desperado na kasi ako, wala na akong maisip na ibang paraan para kumita ng perang pambayad sa ospital. Maya maya pa ay inutusan na akong mag hubad. Tanging brief lamang ang naiwan sa akin. Pumasok ako sa isang kwartong punong puno ng mga bading na kumakanta sa sumasayaw sa videoke. Nahihiya ako noong mga oras na iyon pero tinatagan ko ang loob ko. Kumuha ako ng alak at tinunga ko ito. Unti unti ay giniling ko ang katawan ko at nag hiyawan sila.

 "bago yan ah.. Mag kano yan?"

"gusto ko siya. Ang hot nya"

Ilan lamang yan sa naririnig ko salita mula sa mga taong nanonood sa loob ng silid.. Medjo nakakaramdam pa rin ako ng hiya kaya tinungga ko ulit ang isang bote ng alak. Hanggang maramdaman kong tinatamaan na ako. Hinawi ko ang laman ng lamesa at doon at sumayaw ako na tila isang taong libog na libog. Naramdaman ko nalang na hinihipo na nila ang aking pag kalalaki at iniipit nila ang mga pera nila sa aking brief. Ilang minuto rin akong nag sasasayaw sa lamesa ng hinubad nila ang suot kong pang ibaba at isinubo nila ang aking ari. Dala na rin ng espirito ng alak kayat wala na akong maramdaman pa., manhid na ang aking katawan at ganoon din ang aking utak..

Maya maya pa ay hinitak ako ng isang tao at dinala ako sa isang silid. Doon ay sinubo nya at pinag laruan ang aking pagkalalaki. Noong una ay hawak hawak lang nya ito at nilalaro ang pinaka ulo.

"hmmmm, ang bango ng titi mo" ang sabi nito

Hindi ako kumibo, at ipinikit ko nalang ang aking mga mata. Maya maya, naramdaman kong nilalaro nya ang hiwa sa ulo ng aking alaga. Para akong nakukuryente noong mga oras na iyon. "ahhhh ahhhhh"..  Dinilaan nito ang aking dib dib, pababa ng aking pusod. Pag tapat nya sa aking ari ay walang ano anong isinubo nya ito. Marahas at parang mauubusan siya. Inikot ikot nya ang kanyang bibig sa akin pag kalalaki. Napaka kapit ako sa aking unan dahil sa kakaibang sensasyon. Grabe ang lalaking ito bihasang bihasa sya pag dating sa pag subo.

Maya maya, inakap nya ang mag kabilang pisngi ng pwet ko at inutusan akong kantutin ang bibig nya. Kaya ginawa ko naman ito. Nag taas baba ako sa kanyang bibig. Halos maramdaman kong tumatama ang ulo ng aking pagka lalaki sa loob ng kanyang lalamunan. Ilang minuto rin akong nag taas baba hangang sumabog ako ng tuluyan. At tumilapon sa kanyang muka ang aking katas.

Akala ko doon na nag tatapos ang lahat ng bigla siya tumayo at itinapat sa mukha ko ang kanyang pag kalalaki ay sinabi "isubo mo" . Tumutol ako pero pilit nyang isinubsob ang aking muka sa kanyang harap. Masakit na ang ulo ko kayat ginawa ko nalang ang nais nya..

Matapos ang ilang minuto ay tila naka raos na siya at binigyan ako ng pera. Hindi ko alam kung mag kano ito pero pakiramdam ko ay malaking halaga ito. Isama mo pa yung sinabit sa akin kanina sa pag sasayaw. Banggag man ang aking katawan at isipan ay pinilit ko pa rin lisanin ang lugar na iyon. Dumaan ako sa isang department store upang bumili ng tubig. Ginamit ko itong pang mumog sa aking bibig. "arkkkk, pwe!!!" halos ubusin ko ang isang galong tubig sa pag huhugas ng aking bibig..

 At tumilapon sa kanyang muka ang aking katas. Akala ko doon na nag tatapos ang lahat ng bigla siya tumayo at sinabi "isubo mo" tumutol ako pero pilit nyang isinubsob ang aking muka sa kanyang harap. Masakit na ang ulo ko kayat ginawa ko nalang ang nais nya..

Matapos ang ilang minuto ay tila naka raos na siya at binigyan ako ng pera. Hindi ko alam kung mag kano ito pero pakiramdam ko ay malaking halaga ito. Isama mo pa yung sinabit sa akin kanina sa pag sasayaw. Banggag man ang aking katawan at isipan ay pinilit ko pa rin lisanin ang lugar na iyon. Dumaan ako sa isang department store upang bumili ng tubig. Ginamit ko itong pang mumog sa aking bibig. "arkkkk, pwe!!!" halos ubusin ko ang isang galong tubig sa pag huhugas ng aking bibig..

Sa kasag-sagan ng gabi, nag pahinga muna ako sa isang upuan. Doon ay may nakatabi akong isang lalaki din. "Callboy ka?" ang tanong nya

Hindi ko alam kung ano isasagot ko. Kaya tumango lang ako..

"Ako rin eh. Kaso hindi ako ang papa tira sa likod" ang sabi nya. "ganon talaga dito. Pag di matibay ang loob mo, panigurado sa kanal ka pupulutin"

"oo nga eh. Mahirap talaga kumita ng pera. Kailangan ko lang talaga kaya ko ito nagawa." ang sabi ko

"hmmm, ang gwapo mo naman. Siguro mabenta ka no?" ang tanong nya

"hindi naman tol,.sige mauna na ko" ang sabi ko, hindi ako sanay sa ganito usapan.

"cge lang dude. Pero kung gusto mo isusubo ko yan. Basta ba babayaran mo ko eh." ang sabi nya

"hindi na tol, sige ingat ka" sabay alis palayo.

Nag tungo agad ako sa ospital kung saan naka confine si Alfred at agad kong binayaran ang paunang bill para gamutin siya. Hindi ko na inisip kung saan galing ang pera. Basta ang mahalaga ngayon ay mailipat si Alfred sa isang maayos na silid at masusuportahan ko ang pangangailangan nya. Kahit sa anong paraan. Siya nalang ang nag iisang pamilya ko. Kayat hinding hindi ko papayagan na pati siya ay mawala sa akin sukdulang makipag laro ako ng patintero at luksung tinik kay satanas. Hindi naman ako nabigo, agad nilang gingamot si Alfred. Paniguradong tuloy tuloy na ang pag-galing nya. At ngayon may nakikita na akong kaunting pag asa.

Ilang araw din akong pabalik-balik isa "simple guy inc" o SGI, para mag trabaho. Kung noong una ay medjo nahihiya pa ako. Ngayon halos gamay ko na ang trabaho dito. Kung pag sstrip dancing lang naman ay mina-mani ko nalang. Marahil ay manhid na rin ang aking katawan at tumibay na rin ang aking sikmura. Nandyan yung nakikipag talik ako sa ibat ibang uri ng tao. Nag pupunta ako sa lugar kung saan ko sila iseserbis. Natural nalang din sa akin ang sumubo ng ari ng iba. Sa dinami- rami ng ari na naisubo ko hindi ko na alam doon kung alin dun ang nag bibigay sa akin ng sapat na halaga. Naalala ko may isang client ang nainlove sa kin. Binigyan nya ko ng magagarang damit at kung ano ano pang luho sa katawan. Cyempre kinuha ko ito. Nakikinabang naman sila sa katawan ko eh..

Ilang araw pa ay nakalikom na ko ng sapat na halaga. Nabayaran ko na ang lahat ng bill ni Alfred sa ospital. Nabili ko na rin lahat ng kailangan nya, mga gamot, pagkain at kung ano ano pa. Medjo nag bago na rin ang pananamit ko. Kung dati ay simple lang akong mag damit ngayon ay wari'y isang modelo na ko kung mag bihis. Siguro ay kina-tataka iyon ng mga nurse sa ospital. Yung biglaang pag ttransform ko. Marahil na nahawa ako sa mga kasamahan kong callboy doon sa SGI. Ganito kasi sila mga damit. Mapang akit ng client. Isa pa naman ako sa pinaka sikat at kilala doon sa SGI. Pinaka mabenta ika nga..

Pero pinilit kong ibalik sa dati ang lahat lalo na noong magkamalay si Alfred. Cyempre para di siya mag duda. Wala akong balak aminin sa kanya ang totoo. Ang mahalaga ngayon ay ligtas na siya. Halos mapaiyak noong nalaman kong ligtas na siya. Lahat ng pagod at hirap ko ay parang bulang nag laho.

"tol, kumusta kana?" ang sabi ko

Tumingin lang ito sa akin at parang nangungusap "im sorry tol, pabigat ako sayo"

"sshhhh, hindi ka pabigat Ok? Mahalaga ka sakin. Ayokong may mangyaring masama sayo"

"hindi ko alam kung paano ko makakabayad sayo tol"

"wala yun, basta ang gusto ko mag pagaling ka ha. Para maka uwi na tayo"

"tol, saan ka kumuha ng pambayad dito sa ospital?"

"hmmm, may mga tumulong lang satin. Saka di na mahalaga iyon, sa ngayon ang mahalaga ay magaling kana"

"utang ko ang  buhay ko sayo Louie. Salamat ha." sabi nya

"wala yun. Alam ko naman na kung ako nasa kalagayan mo ay ganun din ang gagawin mo" ang sabi ko sabay haplos ng buhok nya

Ngumiti ito at nilagay ang kamay ko sa pisngi nya "maraming salamat sayo"

"i can be your hero baby, i can kiss away your pain. And i will stand by you for ever. You can take my breath away. I can be your hero....i can kiss away the pain.. And i will stand by you forever..." kinanta ko sa kanya ang paborito nyang kanta at napangiti ito.

Hindi na nya napigilan ang bugso ng emosyon nya. Tumulo ang luha nito at umaakap sa akin. "salamat tol, hindi ko akalain na sasagipin mo ko. "

"wag kana umiyak. Mahal kasi kita, hindi ko kayang nakikita kang nahihirapan. Kaya kahit ano kaya kong isugal at ibigay para sayo. Ngayon, ang gusto ko ay mag pagaling ka ha." sabay punas sa luhang dumadaloy sa kanyang pisngi..Sa totoo lang ay nakakaramdaman ako ng guilt sa aking nagawa. Kahit ilang beses akong maligo o kuskusin ang katawan ko ay nanatili pa rin ang dusing at dumi sa aking pag katao. Pero sabi nga nila ay nangyari na ang dapat mangyari. Damage has been done.. Ang kinailangan ko nalang gawin ngayon ay ilihim kay Alfred ang lahat.. At cyempre itama na rin yung pag kakamali kong nagawa sa sarili ko at sa konsensya ko.

Makaraan ang ilang araw. Sa wakas ay naka labas na rin ng ospital si Alfred. Maayos naman ang lahat. Ang isang malaking katanungan lang sa kanyang isip ay kung saan ako naka kuha ng ganoong kalaking pera para ipambayad sa ospital. Pero sinabi ko naman sa kanya na may mga taong naawa sa amin at tumulong sila. "Ahhhh hindi na malaga iyon. Ang mahalaga ngayon ay magaling kana Alfred." Wala naman siyang nagawa kundi maniwala at sumang-ayon nalang. Nakakaramdaman man ako ng pagka guilty sa aking pag sisinungaling ay inisip ko nalang na mas mabuti na ito kesa naman aminin ko sa kanya ang pag p-puta ko at bebenta ko ng katawan, alam kong ikakagalit nya iyon..

Balik ulit kaming dalawa ni Alfred sa ordinaryo naming buhay. Siya naman ay binigayan ng konsiderasyon sa trabahong pinapasukan kayat naka balik na muli ito sa trabaho. Ako naman ay pumasok ulit bilang isang waiter sa di masyadong malaking kainan. At pag may extrang oras naman ay nag bibigay pa rin ako ng serbis sa ilang client ko na nag bigay ng malaking tulong pinansyal sa akin. Hanggang ngayon ay walang kamalay malay si Alfred sa aking side line. At iyon nga ang set up naming dalawa..

Isang araw inaya ko si Alfred na kumain sa labas. Matagal tagal na rin kasi kaming hindi kumakain ng mag kasama. Doon kami kumain sa isang malaking kainan. Bakas na bakas sa mukha namin ang labis na kasiyahan.

"tol ano meron?" ang tanong ni Alfred

"hmmm wala naman. Hehe. Gusto lang kita makasama. Namimiss ko kasi yung ganito. Yung kasama kita lagi" ang sabi ko

"oo nga tol sobrang na miss ko rin to" ang sabi nya

Umorder kami ng maraming pag kain at pinag saluhan namin ito. Espesyal ito para sakin dahil bumalik na ulit ang sigla ni Alfred, at lalo pang tumibay at lumalim ang samahan naming dalawa. Pag katapos kumain ay nanood naman kami ng sine. Dahil madilim sa loob nito ay magka holding hands kaming dalawa at nag susubuan pa ng pag kain. Para talaga kaming mag kasitahan noong mga oras n iyon. Malabo man kung ano talga kami, ang mahalaga ay masaya kming dalawa. Halos inabot na kami ng dilim sa pag lilibot. Pero hindi pa doon nag tatapos ito dahil nag punta pa kami ni Alfred sa parker, mapapanod dito ang pag lubog ng araw mula sa dagat. Naupo kaming dalawa sa isang pahinga at doon ay masaya namin pinag masdan ang magagagarbong ilaw at mga makukulay na palamuti sa parke.

Naramdaman ko nalang na gumagapang na ang kamay ni Alfred patungo sa akin bewang. At ang isang kamay naman nya ay nilingkis sa aking tyan. At doon ay inakap nya ako. "mahal na mahal kita tol" ang sabi nya

"mahal din kita" ang sagot ko

"ibang pag mamahal to, gusto kita. Gusto kitang maging boyfriend, alam ko mahirap at hindi ito normal pero ito ang nararamdaman ko tol" ang sabi nya

Inakap ko siya at niyapos ko ang kanyang pisngi. "kahit ano pa yan. Mahal kita. Mahal na mahal" ang sabi ko

"salamat tol. Pangako iingatan at aalagaan kita" ang sabi nya

"salamat din po" ang sagot ko sabay gawad ng isang halik sa labi nya.

Alas 10 ng hating gabi nang maka uwi kami sa apartment namin. Masayang masaya kaming dalawa. Mag ka akap at nag kakalantarian. Tila wala kaming paki alam sa mundo. Hanggang maramdaman ko nalang na naka patong na siya sa akin at ginagawaran ako ng halik. Sa labi, sa noo, sa tenga at pababa ito sa aking leeg. Ibayong sarap ang naramdaman ko noong mga oras na iyon lalo noong pinag laruan nya ang dalawang mala holen kong utong sa aking dib dib. Maya maya, siya naman humiga at ginawaran ko siya ng isang marahas na halik. Sinaniban na ako ng espirito ng kalibugan kayat agad kong hinawakan ang kanyang sandata at isinubo ko ito. "oohhh" at isang impit na haling-hing ang lumabas sa kanyang mga labi tanda ng nasasarapan sya sa aking ginagawa.

Ilang minuto rin nag tataas baba ang aking ulo sa kanyang pag kalalaki ng maramdaman kong kinakapa rin nya ang aking ari at walang ano anoy isinubo rin nya ito. Naka baligtaran kami. Puro ungol ang maririnig mo sa apat na sulok ng kwarto noong mga oras na iyon.. Ilang minuto pa at sumabog ang katas ng aming pag nanasa. Kumalat ito sa aming mg mukha kaya naman tumayo agad kami at nag tungo sa banyo upang maligo..

Pakiramdam ko ay nag level up ang relasyon namin ni Alfred. At eto na ang simula ng isang malalim at masayang pag sasama naming dalawa..

Itutuloy..

Part 4

Mas lalo pang lumalim at tumibay ang relasyon namin ni Alfred. Kung baga ay nasa panibagong stage na kami ng aming pag sasama. At dahil dito ay nag pasya na akong iwan at talikuran ang SGI at mamuhay nalang ng normal kasama ang taong mahal ko.

Hindi na ako nag aksaya ng panahon. Noong araw din iyon at nag mamadali akong nag tungko sa Simple Guy Inc SGI upang ipa alam na hindi ako papasok. Nakipag usap ako ng pormal sa aming head at syempre sa aking mga naging client. May ibang nalungkot pero mas nangibabaw ang saya nila dahil mag babagong buhay na daw ako. At masaya sila para sa akin. Laking tuwa ko dahil naintindihan nila ako. Sa wakas ay malaya na rin ako..

Excited na akong umuwi, pakiramdam ko ay nag karoon ako ng panibagong buhay. Ang sarap pala sa pakiramdam na tinalikuran mo ang masamang bagay na ginagawa mo. Bago ko umuwi ay naisipan kong mamili ng pag kain para pag saluhan namin ni Alfred. Bakas na bakas sa mukha ko ang labis na kasiyahan. Yung tipong lahat ay perfect na, bagong buhay at kasama ko pa ang taong mahal ko. Hayyyy wala na akong mahihiling pa..

Ilang minuto pa ay narating ko na ang apartment namin. Excited akong tumakbo patungko sa 3rd floor. Bumili ako ng cake para isorpresa si Alfred. Agad kong binuksan ang pinto ng aming kwarto. Laking gulat ko ng isang MALAKAS na suntok ang sumalubong sa akin. "PLAKK" tumama ito sa aking labi sanhi upang mag dugo ito.

Hindi na ako napag salita. Nakita ko si Alfred. Nanginginiig ito sa galit. Hawak nya ang aking cellphone, naiwan ko pala ito.. At hawak din nya ang mga gamit na binigay sa akin ng mga client ko,pati na rin ang mga calling card ng ibat ibang matataas na tao sa siyudad na naserbisyuhan ko. Hindi ko alam kung paano nya ito nahanap. Pero buking na ako. Kung kailan ko tinalikuran ang lahat para sa kanya....saka ako napahamak..

"Louie anong ibig sabihin nito?" ang tanong niya. Halata ko sa muka nya ang labis ng galit.

"Mag papaliwanag ako Alfred. Wag ka muna mag isip ng masama please" ang sabi ko

"Putangna mo!!!! nag popok pok ka??? Hayop!!!! Kelan pa to? Kelan???!!!!!"

"mag papaliwanag ako. Please.. Wag mo naman ako husgahan oh.." hindi ko napigil ang pag tulo ng luha ko..

"Tangna!!! Ahhhhhh, bakit mo nagawa ito?" ang sigaw ni Alfred nag wawala ito at binalibag lahat ng mahawakan nyang gamit.. "Tarantado ka!! Bakit mo ginawa ito??? Bakit?? "

Tuluyan nang umagos ang luha ko.  "tolll, ginawa ko to para mabuhay ka. Hindi ko kayang nahihirapan ka dahil sa sakit mo, hindi ko kayang makita kang unti unting namamatay, patawarin mo ko."

"Tangna!!! Sana pinabayaan mo nalang akong mamatay!!!! Kesa binenta mo yang katawan mo!!!" ang sigaw nya "PAKKK!!!" isang malakas na sampal ang pinakawalan nya at tumama ito sa mukha ko.

"Wala na kong pamilya tol, ulila na ko.. Alam mo yan.. Ikaw nalang ang meron ako. Ikaw nalang..pag nawala ka pa sakin hindi ko na alam kung paano ko haharapin yung mundo ng mag isa. Alam kong malaking pag kakamali yung nagawa ko, nag sinungaling ako sayo. Patawarin mo ko tol"

Pero sa kabila ng pag iyak ko at pag hingi ng tawad ay tila hindi lumambot ang puso ni Alfred, marahil ay sobra itong nasaktan. Mamaya maya kinaladkad nya ako at binalibag ang katawan ko sa kama. Nag hubad ito at kumuha ng pera sa kanyang pitaka. "ngayon, mag kano kailangan mo? Eto ba?" Sabay balibag ng pera sa mukha ko. "kung kakantutin kita mag kano? Dalawang libo? Tatlo?" ang sarcastic nyang sabi..

Doon ko naramdaman ang sobrang sakit.. Hindi dahil sa pasa o latay sa mukha ko, kundi dahil sa mga pinag sasabi nya sa harap ko. Daig pa nito ang isang ice pick na tumutusok nang direkta sa puso ko..

"tama na tol, please.. Nasasaktan ako.. Huhuhu.. Akala mo ba ikaw lang nasasaktan? Ako rin tol, matagal na kong namatay dahil sa sakit. Wala kang idea kung ano pakiramdam ng mag sayaw ng naka hubad sa isang lamesa habang tinatapunan ka ng barya. Hindi mo alam kung anong hirap ang dinadanas ko sa mga taong gumamit ng katawan ko.. Ngayon sabihin mo sakin Alfred??? Ano ang kasalanan ko???  Wala akong ibang inisip kundi tulungan ka. Napaka sakit sakin yung nakikita kang nag hihirap sa ospital at hindi ka ginagamot dahil wala tayong pampayad... (hikbi) ngayon mo sabihin sakin kung gaano ko kasama!!! Matagal na kong namatay tol, matagal na..!!!! Ang sigaw ko

Tahimik.. Tila na nahimasmasan na siya..

Tumayo ako at pinulot ang mga gamit na nag kalaglag sa kwarto. "pasiencya kana tol, ito lang kasi ung kaya kong ibigay ehh. Wala akong mataas na pinag aralan, high school lang kasi ang natapos ko, hindi rin ako matalino, kung hindi pa sapat lahat ng ito sayo. Saktan mo nalang ako kung iyan ang makakagaan sa loob mo..."

Hindi ko na pigilan ang sakit kaya nag tatakbo nalang ako pakalabas ng kwarto...

Lumabas ako ng kwarto at tumakbo. Bahala na kung saan ako dalhin ng aking mga paa. Bastat ang malinaw ngayon ay ang sakit na nararamdaman ko. Hindi dahil sa pag kaka suntok sakin ni Alfred kundi dahil sa mga salitang binitawan nya. "Pokpok.. Maduming tao" hindi ko mapigilang maiyak nalang. Hindi ko maiwasang itanong sa sarili ko kung malaking pag kakamali ba na ibenta ko ang pagkatao ko para lang maisalba ko ang buhay ng taong mahal ko? Sapat na ba ito para tawagin akong masamang tao kung ang tanging naging kasalanan ko lang ay mag sakripisyo sa abot ng makakaya ko..??  Minsan kasi mas nauuna tayong husgahan ng mga tao sa paligid natin batay sa kung ano ang nakikita nila. At para sa akin ito ang pinaka masakit sa panunuya ng buhay..

Sa parke kung saan malamig ang ihip ng hangin, dito ako dinala ng aking mga pa. Umupo ako sa batuhan naka harap sa magandang tanawin sa tabing dagat..Ramdam ko pa rin ang sakit aking damdamin. Ngayon pati ang sakit na dulot ng suntok sa aking taong mahal ko ay nararamdaman ko na rin.. Marahil ay ganito nalang talaga ang takbo ng buhay ko. Bigo.. Bigo sa lahat ng bagay...

Tahimik..Tanging agos lamang ng tubig ang aking naririnig.. Hindi ko tuloy maiwasang maalaa ang mga taong nakasama ko sa bahay ampunan..

Naalala ko noong mga araw na masaya kaming kumakain sa hapag kainan. Tawanan dito at biruan doon. Yung masasayang araw na wala kaming ginawa kundi mag tampisaw sa malakas na buhos ng ulan. O di kayay mag palipad ng magaganda at makukulay na saranggola sa bukid.. Minsan naman pag nag kakasakit ako ay maraming tumitingin at nag aalaga sa akin. Ilan lamang ito mga ala alang naiwan ko sa bahay ampunan na aking pinag mulan. Ibayong lungkot ang lumukob sa aking pag katao noong mga sandaling iyon. Hindi ko na napigil ang pag daloy ng luha sa aking mga mata..

Maya maya, naramdaman kong may tumabi sa akin..Hindi ko alam kung paano ako nasundan ni Alfred sa lugar na ito.. Bakas sa mukha nya ang matinding lungkot at pag sisisi..

Tahimik.. Binaling ko ang aking tingin sa karagatan, isang malayong tanaw na tila may inaapuhap na isang bagay doon. Maya maya, naramdaman ko nalang na pinupunasan ni Alfred ang aking labi gamit ang kanyang panyo. Inaalis nya ang bakat ng umagos at namuong dugo gawa ng pag kaka suntok nya sa akin. Hindi naman ako tumutol at binabayaan ko lang siya sa kanya ginagawa.

"Tol, umui na tayo. Mag usap tayo sa apartment. Sana mapatawad mo ko sa pananakit ko sayo." ang sabi nya. Para siyang isang maamong tupa ngayon. Marahil ay nahimasmasan na siya kaya bumalik sa normal ang level ng emosyon nya.

"Mamaya na tol, nag papahangin pa ako. Cge mauna kana doon at susunod nalang ako" ang sabi ko

"hindi na rin ako aalis.  Hihintayin kita" ang sabi nya..

Tahimik ulit...

"Alam mo Alfred, ang swerte mo." ang sabi ko

Napatingin.ito sa akin.."Hmmm, bakit mo naman nasabi?"

"Swerte ka kasi, may mga magulang ka pa na nag aalaga sayo. Pag uuwi ka ng bahay may sasalubong sayo at sasabihin "maligayang pag babalik anak, kumain ka na ba? Kumusta ang lakad mo?" May mag hahanda ng pag kain para sayo, may aakap kapag nagiginaw ka o may hahaplos kapag nalulungkot ka.. Alam mo tol minsan iniisip ko na kunwari mayroon din akong nanay at tatay na nandyan para sakin, pero ang masakit ay hanggang isip ko nalang ito." ang sabi ko

"ituloy mo lang tol, nakikinig ako" ang sabi nya. Lumapit siya sa akin at inakbayan nya ako..

" naiingit ako sa mga kaibigan kong may mga magulang.. Nakakapag aral sila at nakukuha nila yung mga gusto nila. Minsan tampulan din ako ng tukso, sinasabi ng mga kalaro ko ay "napulot lang daw ako sa tae ng kalabaw" dahil walang akong magulang. Ayokong sisihin ang Diyos kung bakit ko nararanasan ang mga ganitong bagay. Ang tanging pinang hahawakan ko lang ay ang paniniwala kong may dahilan kung bakit nangyayari ang lahat ng ito.. Cguro tol kung may gumagabay sakin sana... (hikbi) sana.. Sana hindi ako maduming tao ngayon sa mga mata mo. Pagod na pagod na ko..." hindi ko na napigil ang buhos ng emosyon ko..

"tama Louie, please.. Shhhh.. Tahan na tol.. Alam mo, nahihiya ako sayo... Pakiramdam ko wala akong kwentang tao. Sinabi ko sa sarili ko na aalagaan kita pero hindi ko to natupad.. Kung pwede ko lang ibalik ang oras, sana nailigtas kita.." ang sabi ni Alfred.. Umiiyak ito at nag sisisi sa nangyari..

"sorry Alfred.. Sorry talaga.. Mahal kasi kita ehhhh... Kaya kahit ano gagawin ko para sayo. Sukdulang mag benta pa ko ng parte ng katawan ko.. Mahalaga ka sakin.. Ikaw lang ang meron ako.. Pag wala ka, wala na rin ako"

Inakap ako ni Alfred at pinahiran nya ang luhang dumadaloy sa aking pisngi.. "Hanga ako sayo tol, ang tapang mo.. Nahihiya tuloy ako sayo. Pakiramdam ko ang sama kong tao dahil sinaktan kita.."

"ayos lang iyon, bagay lang yon sa maduming katulad ko." ang sbi ko

"shhhh,tama na tol, please.. Maayos ang lahat db? Hindi pa huli.. Nandito pa ko. Mahal n mahal pa rin kita" ang sabi nya. "Tulungan kita tol.. Please... Tulungan kitang makapag simula ulit.. Mag sisimula ulit tayo. Mahal na mahal kita tol"

Napahanga ako ni Alfred sa kanyang pagiging maunawain.. Dito ko napatunayan na mahal na mahal nya ako. "salamat tol, pangako ko sayo ay mag bagong buhay ako...kasama ka.. Mahal na mahal din kita.."

Noong gabi ding iyon ay nangako kami ni Alfred na aalagaan namin ang isat isa. At hinding hindi kami mag hihiwalay. Nangako rin siya sa akin na ako lang ang mamahalin nya at cyempre ganoon din ako sa kanya.. Isang matamis na halik ang ginawad namin sa isat isa tanda ng pag mamahalan naming dalawa..

Itutuloy..